Czytając i słuchając szlochów opozycji i jej przychylnych mediów można by stwierdzić, iż właśnie dokonano kolejnego rozbioru Polski, ups… przepraszam kondominium niemiecko-rosyjskiego. A przecież poszło jeno o stwierdzenie, że Europa winna (być może) zmierzać ku federalizmowi.
Od tego stwierdzenia do wyzbywania się suwerenności jeszcze droga daleka, ale nie o to przecież chodzi. W istocie Unia Europejska zmierza ku federacji, choć nie wiadomo, czy ów cel osiągnie. Jeśli tak, to jest oczywiste, iż państwa członkowskie będą musiały zrzec się części swej suwerenności. Ba! Już się zrzekły w pewnym zakresie. Coś za coś.
Unia dała Europie przede wszystkim pokój. Za to się płaci określoną cenę. Jak jednak słusznie zauważono Unia nie prowadzi w wielu obszarach polityki jednolitej i to jest uważane np. przez J. Kaczyńskiego za jej słabość (np. polityka energetyczna, armia itd.) Z drugiej strony ten sam polityk neguje słowo federacja. Oczywiście dzisiejsza unia nie jest pełnowartościową federacją szybko nią nie będzie, ale – jak już nadmieniłem – wprowadzenie wspólnej waluty, wspólnego rynku, wspólnego prawa (w części rzecz jasna) jest konsekwentnym dążeniem ku federacji.
Stawianie ostatecznych diagnoz, tez i ocen jest zdecydowanie przedwczesne, ale dobrze się stało, że dyskusja wypłynęła z polskiego MSZ oraz, że została ona dostrzeżona i potraktowana na serio, w przeciwieństwie do absurdalnych postulatów przywrócenia kary śmierci.
To dopiero początek tej dyskusji.
Pozdrawiam
Tomasz Pado
